Tijdens de tekenlessen wil ik het graag stil hebben in de klas.
Als je stil bent kom je nl. makkelijker in je rechterhersenhelft,
het creatieve deel van je hersenen.
De gesprekken aan een tafeltje
gaan vaak over wie er op wiens feestje mag komen
en wie er na schooltijd mag komen spelen,
of dat er iemand zit te krassen of iets fout doet ed.
Om dit soort ruis te voorkomen vind ik de stilte belangrijk
zodat de kinderen zich, in het half uur dat we tekenen,
op hun werk kunnen concentreren.
en het lukt natuurlijk ook nooit echt ...
Maar wat als het gesprek wel belangrijk is?
Hanneke Saaltink heeft onderzocht
hoe taal en tekenen elkaar beinvloeden.
Dit is haar definitieve reportage.
Haar observaties in het kort:
De eerste krabbels ontstaan soms tegelijkertijd met de eerste woordjes.
Wie jonge kinderen observeert,
merkt al snel dat zij nog vaak hardop uitspreken wat zij denken.
Dat wordt private speech genoemd.
Kinderen creëren tijdens het tekenen in lijn en kleur én ook in woorden
En het is opvallend hoe
graag en goed ze met elkaar samenwerken.
Jonge kinderen blijken hun ideeën en ervaringen ruimhartig te delen.
Zij zoeken interactie en
het samen praten scherpt hun ideeën en intenties
ten aanzien van hun tekening.
