Totaal aantal pageviews

Posts tonen met het label Kinderen geven tekens. Alle posts tonen
Posts tonen met het label Kinderen geven tekens. Alle posts tonen

maandag 6 november 2023

Mysterieuze kindertekeningen



Kindertekeningen blijven wonderlijk en fascinerend.
is een boek dat je inzicht geeft 
in de verborgen boodschappen 
die een kind onbewust verbergt in een tekening.

De aanleiding voor deze blog is dit keer 
een voorspellend tekening.

Het is grappig om te zien 
hoe de ongeboren kinderen getekend worden: 
 ondersteboven en met lila.



Nog een verhaal en tekening:
Dochter van 5 jaar, was een deel van een tweeling geweest.
(ze weet daar niks van)
Ze maakte deze tekening en zegt:
kijk mama rechts ben ik, en dat andere meisje is mijn tweeling.
Die zat ook bij jou met mij in de buik.
En weet je hoe ze heet, ze heet Sophie

De tekening hieronder is van een kind dat geboren is 
ná een overleden zusje.
Het overleden zusje (rechts) hangt (ook) onderste boven
boven het kind en zit zelfs in haar hoofd (lijkt het).
Het hoofd is rood ingekleurd.
 Rood is vaak een signaal kleur dat er wat aan de hand is.



Hoe tekent een kind een overleden iemand?


Opa was overleden... 
mama, papa, het kind en opa werden in een rij getekend
De levenden hebben ronde ogen en een hart.
Opa's ogen zijn kruisjes en hij heeft geen hart.


Het wordt nog vreemder 
als blijkt dat je ook vorige levens
  in tekeningen kan verwerken
op 5.11 komen de tekeningen voorbij...




zaterdag 23 september 2023

De kinderboekenweek 2023


Van 4-15 oktober is de kinderboekenweek
Het thema is: Bij mij thuis.
Thuis is voor iedereen anders. 
Er zijn verschillen en overeenkomsten..

Bij Bol vind je allerhande boeken over het nieuwe thema
De kleuteruniversiteit heeft dit project

Aicha en Sep zijn vrienden én buren. 
De familie van Aicha komt uit Marokko. 
De ouders van Sep komen uit Nederland. 
"Bij mij thuis", legt op een eenvoudige manier uit 
waarin westerse en moslimgezinnen van elkaar verschillen 
én het maakt ook de overeenkomsten duidelijk.

Wil je tekenen?
Laat dan de kinderen hun eigen huis tekenen.



Het thema is dus een mooie gelegenheid 
en mensfiguren in kindertekeningen te onderzoeken...

Als er opvallende dingen te zien zijn in de tekeningen
houd dan vooral voor ogen dat 
een tekening uitnodigt om vragen te stellen...

Teresa Foks schreef een interessant boek over kindertekeningen:


Hieronder vind je de werktekeningen:


Teken jezelf in de deuropening van je huis


Teken streepjes in het wegdek en teken je huis


Teken je familie


donderdag 20 januari 2022

Kinderen geven tekens

 


Kinderen tekenen bewust of onbewust wat hen bezig houd.
Als je een kindertekening kan interpreteren 
dan geeft dat een extra informatie over het kind.

Afgelopen week haalde een kindertekening zelfs de krant.

Een moeder vertelt op de social media 
dat ze een oproep kreeg van de school van haar kinderen 
om te komen praten.

Na wat inleidende beleefdheden kwam de juf ter zake. 
Het kind van de moeder had een tekening gemaakt 
waar de juf zich zorgen over maakte. 
Toen de juf de tekening tevoorschijn haalde 
bleek de verklaring eenvoudig: 
het gezin was met kerstmis wezen snorkelen op de Bahama's.


Een tekening geeft altijd de gelegenheid om vragen te stellen 
en dat deed deze leerkracht ook.
Gelukkig is er in dit geval niets bijzonders aan de hand. 
Het is een goed teken dat de leerkracht allert is.



donderdag 25 september 2014

Kinderen geven tekens





Een workshop bij Theresa Foks, een paar jaar geleden 
heeft boeiende informatie gegeven 
over kindertekeningen en hun betekenis.
Ze schreef er een boek over: Kinderen geven tekens.
Aan de informatie die zij heeft heb ik al een aantal blogs gewijd.
Deze blog wil ik even apart noemen.
Theresa Foks is sandplay therapeute.


Afbeeldingsresultaat voor sandplay therapie


De tekenopdracht om een foto van het gezin te maken 
 is een opdracht die niet alleen leuke tekeningen oplevert,
de tekeningen geven óók een inkijkje in de gezinnen van de kinderen.
Ik weet eigenlijk niets van de kinderen dus ik kan lang niet alles plaatsen
maar er zijn soms opvallende dingen.
Kijk deze keer even mee naar de tekens die de kinderen geven:

De familieleden van een eigenwijs ventje krijgen
in deze tekening allemaal stevige nekken.
Een nek tekenen op deze leeftijd is nog niet gewoon.



***
Een familie Feyenoord supporters.
 Mama is de centrale figuur
met erg grote handen, 
papa staat aan de zijlijn:



***
Een gezin heeft 2 kinderen in de kleuterleeftijd.
De kinderen kregen dus allebei deze tekenopdracht.
Hoe beleven ze het gezin?

 De jongste heeft een ernstige ziekte.
De moeder is natuurlijk! erg betrokken bij haar jongste kind.
Hoe beleeft haar oudste kind het gezin:


Er zijn links 2 katten getekend, de kinderen staan naast elkaar 
 vader staat rechts op de tekening.
Hun handen reiken naar elkaar, dat is positief 
maar verder is het een kale tekening.
De moeder paste niet meer op het blaadje!
Ze kon er echt niet meer bij.

De jongste tekende dit:


Papa (links) staat los van mama en de kinderen.
Mama en het jongste kind staan tegen elkaar aan.
Mama staat voor haar kind.
De jongste tekent zichzelf groter dan zijn ouders...


De oudste staat er rechts zielig bij
(Opa en Oma zijn voor de duidelijkheid even weggehaald.) 


Hier zijn opa en oma weer:
Zij lijken zich nog het meest over de oudste te ontfermen.
Opa en oma hebben geen lichamen.


Een paar maanden later tekent de jongste deze tekening:


Mama is met een heel groot hoofd nog prominent aanwezig
Het broertje daarnaast staat er vrolijker bij 
en het ventje zelf staat, naast papa, op eigen benen 
en veel vrolijker in het leven.
Papa staat rechts.
Het gezin heeft extra begeleiding 
en zo te zien gaat het een stuk beter. 

***



In deze familietekening staat papa centraal.
Mam is heel klein getekend en staat achteraf.
Of het goed gaat tussen papa en mama weet ik niet...

Het meisje tekende in eerste instantie iedereen zonder armen en handen.
Ik wilde afwachten hoe de tekening zich zou gaan ontwikkelen en zei er niets van.
De leerkracht echter maakte het meisje er op attent. 
Ze heeft toen de armen en handen getekend met geel.
Geel is een rationele kleur en het lijkt er op 
dat er in dat gezin niet veel geknuffeld wordt.
(Maar dat is mijn interpretatie)
Een vriendinnetje krijgt een belangrijke plaats op de tekening.
Het broertje staat apart.
Ze heeft weinig op met haar jongere broertje, ze is zelfs bang voor hem.

***


De bovenste tekening is van een kind dat geboren is 
ná een overleden zusje.
Het overleden zusje (rechts) hangt als een soort engel 
boven het kind en zit zelfs in haar hoofd (lijkt het).
Het hoofd is rood ingekleurd.
 Rood is vaak een signaal kleur 
 een teken dat er wat aan de hand is.

***

 Een hele gele familie:


Een mama zonder handen en een oma met een donkere plek in haar buik:


Een gezellige vader en zoon tekening die nog niet helemaal af is:



***

In groep 3 gebeurde dit bij de opdracht van leeskern 4

Eén van de kinderen vertelde me dat zijn vader in het ziekenhuis ligt.
Zijn vader is geopereerd aan zijn hoofd en ernstig ziek.
Het gezin gaat met de auto naar het ziekenhuis in een andere stad.
Zijn tekening staat vol met symboliek:



Hij tekende een ziekenhuis naast zijn eigen huis.
Links staat het ziekenhuis, rechts staat het huis.
Een rijdende kraan tussen de gebouwen tilt het dak op.
Het dak zweeft los van de rest van het huis. (de operatie?)

Een huis is pas veilig als er een dak op zit.
Een dak staat symbool voor het 'hoofd'
en voor de driehoeksverhouding: vader, moeder, kind.
Groen (de kleur van het dak) is de kleur van familie-aangelegenheden.

In het huis staan mensen met hoge zwart/gele petjes op.
Geel is de kleur van het denken/hoofd.
Zwart geeft vaak een trauma aan.
Wat de mensen in hun handen hebben heeft hij niet verteld.

De vader staat links, achter het raam in het ziekenhuis.
Achter rode gordijnen.
Rood staat voor heftige emoties.

Uit de groene schoorsteen van het ziekenhuis komt groene rook.
De jongen tekent vaak in het ziekenhuis, bij de verpleging.
Hij kan daar zijn emoties kwijt.
De groene kleur kan wijzen op geruststelling en zorgzaamheid
maar ook op familie zaken.
De schoorsteen op zijn eigen huis valt op
door de kleuren en dwarse strepen en er ontbreekt rook.

De meeste kinderen tekenen in een hoekje van het blad een zon.
De zon staat voor de vader.
Hij heeft een maan getekend: de moeder en emoties.
De blauwe deuren van het ziekenhuis kunnen duiden op: hoop op genezing.
De zwarte vlakken er naast ...?
Hopelijk komt het goed met zijn vader!

Meer info over kleuren.




woensdag 2 januari 2013

Kinderen volgen met tekeningen.


 

De meeste kinderen tekenen graag.
Gelukkig maar..
Het is een eenvoudig en goedkope manier om je uit te drukken. 
Als een kind tekent laat het onbewust iets van zichzelf zien.
Als er iets niet in orde is met het kind, 
kan het signalen geven via een tekening.
Hoe dat spontaan gebeurt na een heftige gebeurtenis lees je hier.
 

 Kinderen vertellen met hun tekening hun eigen verhaal 
en vaak vertellen ze meer dan ze zich bewust zijn...
Als je de tekeningen kan 'lezen' 
krijg je als ouder of leerkracht aanvullende informatie over het kind.


De ontwikkeling van de kindertekening is ingedeeld in verschillende fasen.
Als een kind van 10 ineens weer grenzeloos gaat krassen 
dan kan er iets mis zijn
bij een 3 jarige is het normaal.
Aan de tekeningen kunnen we ook zien 
hoe ver de kinderen in hun ontwikkeling zijn.


***

Er is een nieuw leerlingen volgsysteem ontwikkelt
die aansluit bij de tekentaalontwikkeling van het kind.
Via tekenopdrachten kan je vanuit een ander perspectief, namelijk beeldtaal,
kijken naar de cognitieve en sociaal emotionele ontwikkeling van kinderen.
Of er behoefte is aan nog een leerlingvolgsysteem weet ik niet.

Het is altijd handig als een leerkracht en/of ouder weet 
hoe een gezonde tekenontwikkeling er uit ziet.
Je kan dan tijdig signaleren of er iets aan de hand is met een kind.

Een tekening bied de gelegenheid vragen te stellen aan het kind.
Het is een opening voor een gesprek.

  

woensdag 25 juli 2012

Hier zijn geen woorden voor...


Tekenen is een non-verbale manier om je te uiten.
Tekenen is voor iedereen...
maar zeker voor kinderen een goede uitlaatklep.

Hoe werkt het?

In het boek van Paulien Cornelissen: 
-EN DAN NOG IETS - 
las ik het volgende stukje: 'Geen woorden voor.'
En met dat stukje vallen een paar andere puzzelstukjes op z,n plaats.


Paulien Cornelissen is Theatermaker en columniste voor het NRC.
Ze schrijft over hoe mensen met elkaar praten.
Ze analyseert dat op een humoristische en scherpzinnige manier.

Ze schrijft over een sporter 
die tegen alle verwachtingen in, een hele grote prestatie geleverd heeft
en direct na zijn overwinning geïnterviewd wordt.
Grote kans dat hij iets zegt in de trant van: "Hier zijn geen woorden voor".
In de 5 minuten daarna doet hij zijn best toch woorden te vinden voor wat hij voelt.

Met rampen is het hetzelfde: ook dan zijn we vaak sprakeloos.
Ook dan zijn er geen woorden voor.

Voor het middengebied van de menselijke ervaring 
kunnen we blijkbaar wél woorden vinden. 
Wordt het té erg of té leuk dan houden woorden ineens op.

Neurologisch klopt dat ook wel.
De emoties zitten in het limbische systeem,
het oudste deel van de hersenen.
Bij heftige emoties wordt het limbische systeem actief.
We gaan in de vlucht, vecht of vries-stand.
Alles is gericht op overleven.


De Cortex is de hersenschors.
Het is het gebied in de hersenen, 
waar informatie van de zintuigen wordt ontvangen,
geanalyseerd en geïnterpreteerd.
 Vervolgens wordt daar de geïnterpreteerde informatie 
weer omgezet in gedachten, spreken en handelen.
De cortex bevat oa. het taalgebied in de hersenen.

Waarom heb je moeite met praten
als je iets meemaakt dat erg vervelend of juist heel erg leuk is?
Bij heftige gebeurtenissen wordt het limbische systeem actief 
en is de cortex even uitgeschakeld.
Op het moment dat je, je emoties in woorden wil vatten
worden /lijken ze minder heftig: controleerbaar.
Je trekt de emoties, door ze te benoemen de cortex in
uit het limbische systeem.

Als je nog jong bent en je hebt nog niet zo,n uitgebreide woordenschat
en je hersenen zijn nog volop in ontwikkeling
dan kan tekenen na een heftige situatie een goede uitlaatklep zijn.

 
 
Een verhaal om dit te illustreren kwam ik tegen op een reeds verwijderde blog.
De moeder van het gezin is plotseling met veel pijn 
met de ambulance naar het ziekenhuis afgevoerd
 en heeft een buikoperatie gehad.

Ze verteld er het volgende over:

"Als juf heb ik heel veel kinderen laten tekenen, 
over wat ze bezig hield en wat ze dwars zat. 
Ik ben er erg voor om dit te gebruiken als verwerking voor kinderen 
die iets ergs of iets leuks hebben meegemaakt.

Op de lerarenopleiding vertelde een docent dat:

Elk kind ongeacht wat dat kind met tekenen heeft
  gaat tekenen als het heel hoog zit.

Ik was nogal sceptisch want ik ben zelf niet zo'n tekenares 
en ging er van uit dat het je moest liggen.

Vandaag deed ik wat administratie
en vond ik tussen de papieren van de afgelopen dagen 
bovenstaande tekening van mijn zoon.
Mijn zoon die je de oren van het hoofd kan tetteren
en amper geduld heeft om te tekenen.
De tekening benam mij even de adem:
Het is het moment dat ik op de brancard lig
en naar het ziekenhuis ga.
Het moment blijkbaar wat in zijn hoofd staat gegrift
en eruit moest, op papier."

Let ook op de rood in gekleurde buik...

***