Een baby maakt nog geen onderscheid tussen zijn lijf en hoofd.(koppoter)
De belangrijkste lichamelijke ervaringen:
eten, proeven, ruiken, liefkozen, huilen, kijken, horen,
ervaart het kind met zijn hele lichaam.
De belangrijke eerste contacten met moeder en met de buitenwereld
gaan voornamelijk via het hoofd, de mond en de armen.
De omhelzing is het oudste gebaar van eenwording.
Daarom tekenen kinderen, als deze ervaring positief geweest is,
de armen van het lichaam af.
Vanuit de koppoter ontwikkelt zich de mens tekening
Het kind wordt zich geleidelijk bewust van zijn lichaam en van een eigen IK.
Hij wordt zich bewust: "Ik doe het zelf!"
Het kind kan daardoor zijn persoonlijkheid ontwikkelen.
Bv. de benen worden gevoeld bij het kruipen en het rechtop staan.
Deze actie brengt een psychisch proces op gang:
het kind kruipt weg en ziet de moeder niet meer.
Het gaat later beseffen dat hij zelf die toestand heeft veroorzaakt.
Als het kind rechtop loopt kan het de handen gebruiken
om dingen te pakken, te grijpen en te handelen.
Het kind wijst op zijn lichaam als het “ik” bedoelt.
Ik-ben, ik-wil, ik-kan...bv.
zindelijk worden:
Door het bewust vasthouden en loslaten van ontlasting
wordt het kind zich bewust
dat het iets van het innerlijk kan vasthouden of loslaten wanneer het wil.
Er ontstaan gevoelens en verlangens en het besef van willen en kunnen.
Maar ook koppigheid, gierigheid, “ik doe het niet, ik geef niets weg.”
Als een kind zindelijk is dan tekent het de onderkant van het lijf dicht.
bv. Het tekenen van de nek:
Kinderen ontwikkelen een eigen wil:
vanaf ongeveer 6 jaar
wordt de nek apart getekend.
De nek heeft te maken met 'ik bewustzijn', een eigen wil.
De nek is het onderscheid tussen hoofd en lijf,
het onderscheid tussen verstand en gevoel.
Als een kind zich bewust wordt van het gebruik van zijn nek,
kan het wegdraaien, iemand niet aankijken,
nee schudden, ja knikken,
of het hoofd buigen als teken van onderwerping, ed.
Als een kind vanaf het 7de jaar nog geen nek tekent kunnen we ons afvragen:
Mag het kind zijn eigen wil tonen?
of:
Is er onderscheid tussen verstand en gevoel of nog helemaal niet?
Lichaamstaal is een non-verbale expressievorm.
Het is ook de belangrijkste communicatievorm.
Zo heeft ieder lichaamsdeel, een specifieke betekenis.
Als het kind lichaamsdelen vergeet of als ze er vreemd uitzien,
als het kind iets benadrukt, te groot, te klein tekent,
dan kunnen we dat detail nader onderzoeken als daar aanleiding toe is.
Een tekening geeft in ieder geval de gelegenheid vragen te stellen!
Gemiddeld moeten kinderen van 7-8 jaar
alle details van een menstekening kunnen tekenen.
Ontbreken er details dan is dit een reden tot nader onderzoek.
Emotionele factoren spelen een rol bij het tekenen van details
juist door er nadruk op te leggen of dingen te vergeten
vertellen ze iets over de psychische en lichamelijke toestand van het kind.
