Kandinsky

groep 1-2

Kandinsky (1866- 1944) is een Russische schilder.

De concentrische cirkels is een bekend schilderij van hem

en het wordt vaak aangeboden bij de kleuters in het thema kunst.

Veel kunstenaars in die periode 
zochten andere manieren om te schilderen
na de ontdekking van het fotografie.

Kandinsky was één van de eerste kunstenaars
 die er in slaagde om abstract te gaan werken.

Hij liet zich inspireren door muziek.

Hij ontwikkelde een eigen klank-kleur-theorie 

waarin iedere kleur een eigen taal, expressie en ziel heeft.

Als hij muziek hoorde dan zag hij kleuren en vormen 

en dat probeerde hij op doek weer te geven.

De leerkrachten hebben me gevraagd
 om een les over Kandinski te doen

want de kleuters gaan op het verfbord de cirkels schilderen.

Bij het thema kunst is het uitgangspunt

vaak een bekend schilderij van een bekende kunstenaar.

Voor de les van Kandinsky gaan we gewoon de concentrische cirkels tékenen.

Het effect is natuurlijk wel anders dan de geschílderde cirkels.

Achteraf had ik de cirkels nog in een vierkant kunnen plaatsen.

Er staan 4 cirkels op het blaadje met een stip en een pijl.

We gaan de cirkels op de rand 5x natekenen in de juiste richting.

Het is de bekende oefening voor de letter O en het cijfer 0.

Daarna mogen de cirkels ingekleurd worden.

En er mag wat bijgetekend worden:

Dat gebeurde eigenlijk niet, 

wel werd er op de achterkant getekend:

Mondriaan

groep 1-2

We gaan 3 weken over Kunst werken.
De school doet mee met een project  van de kunstweken.



Piet Mondriaan (1872-1944) 

leerde al jong tekenen van zijn vader die tekenleraar was.

Hij haalde tekenactes om les te kunnen geven.

Mondriaan wilde graag een bekende schilder worden.

Hij is sterk beinvloed geweest door de Theosofie.

We kennen Mondriaan vooral door de schilderijen 
met zwarte lijnen en vlakken met primaire kleuren.

In 1917 richtte Theo van Doesburg 

 met oa Mondriaan het tijdschrift De stijl op.
Dat werd een weinig verkocht maar invloedrijke blad.

 

Het werk van Mondriaan is voor de kleuters

 een mooie introductie in de moderne schilderkunst.

Er staan dikke zwarte lijnen op het blaadje.

Ik heb geen schilderij van Mondriaan nagemaakt

maar zelf lijnen getrokken.

De kinderen gaan de vlakken zo netjes mogelijk inkleuren
 met de primaire kleuren en grijs.



Het werk van Mondriaan gaat erg over compositie.
Waar zet je de lijnen en waar komen welke kleurvlakken.
In de eerste klas heb ik daar gaan aandacht aan besteed
en daar gingen veel kinderen gewoon alle vlakken inkleuren:



In de andere klassen ging het anders:

Het is leuk om te zien

hoe de tekeningen bij iedereen anders worden:

Werk van jonge kunstenaars:

Kareem Waris

Een andere jonge kunstenaar is Kareem.

Hij woont en werkt in Nigeria.

Hij maakt hyperrealistische kunst.

Hij begon met tekenen toen hij 6 jaar was.

Hij werd een professioneel kunstenaar toen hij 8 was.

Zijn inspiratiebron is zijn familie en alles wat er om hem heen gebeurd.

Daily bread.

Deze tekening symboliseert 'the struggle for life'. 

Het zweet en de tranen zijn het symbool voor hard werken.

De lepel is het symbool voor het voedsel dat er is dank zij het harde werken.

De BBC maakte een documentaire over hem

Advait Kolarkar

Advait Kolarkar is 4 jaar oud en 

 is de jongste professionele kunstenaar van dit moment .

Hij woont in Canada, zijn ouders komen oorspronkelijk uit India. 

"Advait maakt fantasierijke werelden van sterrenstelsels en draken."

Volgens het verhaal was hij, toen hij 3 maanden oud was

 al gefascineerd door kunst.

Toen hij 8 maanden was gaf zijn moeder hem kleurtjes, 

vanaf die tijd ging hij spelen met kleur.
Veel jonger kan je niet beginnen met kunst, toch?

Zijn eerste solo show was uitverkocht 

en de Telegraph Journal en Times of India 

hebben hem uitgeroepen tot wonderkind.

Hier vind u een filmpje van hem

Jongens in het onderwijs

Al sinds de jaren 70 

zijn er zorgen om jongens in het onderwijs.

Jongens komen niet goed mee
 Komt het door de verjuffing in het huidige onderwijs?

Daardoor missen de jongens (soms ook thuis) 
een rolmodel voor de klas.

Hoe kan het dat jongens slechter presteren?
Komt het omdat de competitie 
in het onderwijs vervangen is door samenwerking? 
Komt het omdat het onderwijs taliger geworden is? 
Komt het omdat we meer zelfsturing van leerlingen verwachten?
Komt het omdat we jongens en meisjes toch anders opvoeden?

De clichés kloppen, meisjes maken braaf hun huiswerk

terwijl jongens liever buiten voetballen of skaten 

Meisjes doen vaker de havo of vwo

en doen vaker een opleiding in het hoger onderwijs

en studeren sneller af.

Jongens hebben vaker leerproblemen.

In Amsterdam zijn er ideeën voor een vmbo jongens school

waar overigens ook meisjes naar toe mogen

want ook meisjes vallen uit in het huidige onderwijs systeem,

De school houd rekening met de manier waarop jongens leren.

Toch is er hoop

Als de jongens gaan werken dan verdwijnen de verschillen

en verdienen mannen als snel meer.

Dat komt omdat ze vaker full time werken.

Maar...

als vrouwen full time werken hebben ze net

zo vaak als mannen een leidinggevende functie.

• Stuur in op NUjij
• Verzend met E-mail program

Je vinger opsteken

Om een klas te organiseren

zijn er regels nodig die de kinderen gaandeweg leren.

Een paar van die regels zijn:

Een andere regel is deze:

Het is zo vanzelfsprekend dat kinderen op school hun vinger opsteken

als ze iets willen zeggen of vertellen. 

Dit is vooral om te voorkomen dat iedereen door elkaar praat 

en het is voor de leerkracht handig om het overzicht te bewaren.

Juf Linda introduceerde nog meer handgebaren in de klas.

Ellen Emonds schreef er een blog over. 

We gebruiken het vinger opsteken alleen op school.

Thuis moedigen we het praten en vragen stellen juist aan als ouders 

en tot 4 jaar redden alle kinderen zich uitstekend 

zonder hun vinger op te steken.

Ze mogen praten wanneer ze willen

 en ze hoeven niet stil te zijn.

Wat willen we de kinderen eigenlijk leren met het opsteken van de vinger?
Leren we ze beter naar anderen te luisteren?

Of leren we de kinderen dat iedereen wat mag zeggen?

Of leren we ze stil te zijn als een ander iets wil zeggen?

Kinderen die hun vinger opsteken 

denken vanaf dat moment alleen nog aan hun vinger. 

Want bij die vinger hoort een vraag of een opmerking.

Vaak krijgen kinderen die hun vinger opsteken niet direct een beurt. 

Ze moeten wachten én onthouden wat erbij hun vinger hoort. 

Ze volgen het gesprek niet goed meer, 

horen niet wat de ander zegt of vraagt.

Het is ook niet meer nodig om op te letten. 

De leerkracht bepaalt namelijk wie er wanneer de beurt krijgt. 

Het is pas echt frustrerend wanneer een kind eindelijk wat kan zeggen,

 en de opmerking die hij wilde maken niet meer relevant is 

of als hij zijn opmerking vergeten is…

Je vinger opsteken is dan eerder belemmerend

dan stimulerend.

Je kan met elkaar afspreken 

dat er alleen nog vingers opgestoken mogen worden 

bv als er ergens over gestemd wordt
 of wanneer je niet goed kan zien of een ander al klaar is met praten 
of op het punt staat iets te zeggen. 

De kinderen leren (zonder vinger) een gesprek te voeren

zoals dat gaat in het dagelijkse leven

 en ze leren al doende naar elkaar te luisteren.
De ervaring is dat kinderen elkaar ook gaan corrigeren.

Er zijn eigenlijk best veel handgebaren mogelijk met 1 vinger...

Kinderen die hun vinger opsteken, 

weten het antwoord vaak en zijn snel. 

Het zijn leerlingen die graag hun best willen doen. 

Degenen die niet zo gretig zijn, weten het antwoord niet, 

of ze zijn bang om fouten te maken, 

of ze willen niet de wijsneus zijn 

of ze blijven liever op de achtergrond. 

Voor alle leerlingen geldt dat ze het meest leren als ze actief meedenken.

Er zijn meer manieren om kinderen een beurt te geven.

Werken met wisbordjes en het rad van avontuur